Według mnie to wygląda tak jak połączenie reżyserki teatralnej i telewizyjnej . Ja z kolei nie mogę sobie wyobrazić tych monitorów . Mi i reszcie naszej grupy zawsze wystarczyła poważna mina naszej pani rezyser jak coś "odstawialiśmy" lub mieliśmy zamiar. Nie mniej jednak sam jestem ciekawy jak sie przedstawia ten proces na prawdę

Nie mam pojęcia jak odpowiedzieć na tak postawione pytania. Nie znaczy to , że są postawione źle. Po prostu nie potrafię na nie odpowiedzieć. Różne są warsztaty różnych reżyserów. Wiele dróg dochodzenia do efektu i wiele metod osiagania celu. W przypadku FD reżyserowanie koncertu, czy programu telewizyjnego jest finalnym efektem procesu od pomysłu, poprzez scenariusz, dialogi, próby, obsadę, ustawienia kamer (w wypadku TV), projekty światła, scenografię i tak dalej. Finał czyli produkt jest zazwyczaj taki , jaki się rodzi w rok albo i wcześniej w mojej wyobraźni. Przez ten czas piszę kilka wersji scenariusza, dochodzi z pomysłami Benek, Waldek, potem to jeszcze raz zapisuję w kolejnej wersji scenariusza, potem na tej wersji Waldek poprawia zdania tak, żeby mu się układały w ustach, potem powstaje prawie finalna wersja, a jak już już ta nabiera sensu- to w przypadku koncertyu teatralnego -przekładam ją na język Teatru, a w kontekście TV na język telewizji. Guziki o których piszecie przyciskają kluczowe postaci -realizator wizji, światla, dźwięku i jeszcze wielu, ale przyciskają je według moich zaleceń. Jeżeli coś powstaje na żywo, to po zejściu z anteny moja prtaca się kończy i zaczyna żyć własnym życiem, a kiedy jest szansa mogę coś poprawić , albo zepsuć montażem. Też tego oczywiście nie robię sam- tylko pracuje nad tym rezyser postprodukcji. W trakcie realizacji projektu muszę wydać kilkaset dyspozycji do róznych pionów i to dyspozycji bardzo konretnych. Potem egzekwuję ich realizację. Jakby to prościej wytłumaczyć. Podam przykład. Zalezy mi na dowcipie rozegranym mimicznie-przez piatkę wykonawców- Benka, Waldka, Renatę, Kamila i Poldka. Jasno mówię wszystkim kolegom aktorom co mają zrobić i w którym momecie, jak rozegrać sytuację między sobą. Teraz realizator wizji dostaje dyspozycje jak ma się ustawić z kamerami, żeby cała akcję aktorską zarejestrować, a jego asystent dowiaduje się ode mnie, które zbliżenia niosą głowną dramaturgię skeczu i jego zadaniem jest wrzuciś te ujęcia na plazmy, albo diody. Realizator światła itd...itd.... Pytajcie jakoś bardziej szczegówłowo proszę, bo opanowanie mojego warsztatu i literackiego i rezyserskiego zajęło mi jakieś dwadzieścia lat a i tak nie jestem jeszcze z tego zadowolony. I chyba nigdy nie będę.

eeee tam... idzie jakoś wytrzymać. Słabo tylko jest wtedy, kiedy się tej rzeczywistości nie da wykreować, bo nie ma armat. Na szczęście w tym projekcie mamy potężne działa. A dla ciebie jedna rada praktyczna. Weź sobie jakiś przedmiot (piłkę, butelkę, balonik) i ustaw go w kilku miejscach poczem sfotografuj na jednym ujęciu w każdym z tych miejsc. Kadr może być różny. Potem spróbuj to poskładać, czyli pomontować. Zaczniesz powoli tworzyć rzezcywistość.

To jest temat na dłuższe opowiadanie i może kiedyś sobie utniemy taka pogawędkę przy kawie. Według mojej oceny po wspięciu się na artystyczną górę zaczęliśmy stanowić zagrożenie dla innych. O tyle istotne, że jest to projekt autorski no i polski. Telewizja publiczna wbrew szumnym zapowiedziom woli sprane formaty zachodnie, bo są łatwo przeliczalne na złotówki. Jedynka nas po prostu olała- nie bez udziału ludzi złej woli, w stacjach komercyjnych nie chcieliśmy się udzielać i dopiero Wojciech Pawlak szef dwójki nam realnie pomógł. Po prostu uwierzył w ten projekt. Po drodze pojawiło się jeszcze wiele innych zawirowań dowodzących wyłacznie ludzkiej słabości i małości. Ja jednak od pierwszego spotkania z Waldkiem byłem pewien, że ten projekt , jeżeli tylko włożymy w niego dużo pracy i cierpliwości wypali z hukiem, bo jest oryginalny i wolny pojęciowo. I tak się dzieje. Ci którzy nam podkładali nogi teraz się chowają po kątach i tak dalej....polskie piekiełko i w sumie upierdliwe duperele. Robimy swoje, a Ty Biggmacie i forumowicze jesteście dowodem na to że warto było. Ale i z Telewizją i innymi teoretycznymi partnerami zaleciliśmy sobie daleko idącą uprzejmą ostrożność. Z wyłaczeniem szefa drugiego programu TVP. Myślę, że będziemy realizowali dla dwójki kolejne projekty i na pewno nie damy się wpędzić w kanał plastikowej popkultury do przezucia i wyplucia.

W istocie tak to jest. Jak się coś długo pokazuje, to w końcu i widz i nadawca uwierzy, że to jest fenomenalne. Zbyt duzo pojawiło się w sztuce masowej marketingowców, których celem jest sprzedać wszystko jedno co, a zbyt mało jest kreatywnych twórców stacji, czy anten. Ale jednak są. Niestety w Polsce nieliczni. Na szczęście jeszcze są odbiorcy sztuki i to oni robią specom od marketingu i reklamy kompotierę z mózgu. Chodzą na filmy skazane przez fachowców na porażkę, oglądają programy skazane na ścięcie, uparcie szukają nawych form i treści. W efekcie jak coś jest dobre to się przebija. I elektryk GM też się przebije. Jednemu już się udało.

tak odnosnie tych pytan to ja rowniez mam jedno. wlasnie ogladam sobie CTJG gdy wystepowali z Panami jeszcze panowie Ciesla. dlaczego juz z Wami nie graja? (jak rozumiem wszyscy sa na urlopach wiec na odpowiedz sobie troche poczekam )

Dobry wieczór. Panowie Cieśla są bardzo dobrymi artystami, a w tej chwili z nami nie graja ponieważ chciałem spróbować inaczej obsadzić role w spektaklu. Tylko tyle. Dalej jestesmy w kontakcie i myslę, że jeszcze wrócimy do wspólnej pracy. Czego bym sobie zyczył.

No nie wiem, czy chciałbym wracać do "gwiazd" jako do zasady. W CTJG w każdym odcinku pojawiała się gwiazda. To byl wymóg TVP, marketingowy. Efekt był taki, że udało się zaprosic osoby powazne i wybitne jak choćby Ewelina, które chciały włozyć w ten program troche pracy, ale tez pojawiały się miernoty, które na żywo nie potrafiły wydusic z siebie słowa. Wtedy trzeba się było ratować montażem. Dlatego budując nową formułę zdecywowaliśmy z Waldkiem, że jeżeli angazujemy "gwiazdy" to prawdziwe, takie w które wierzymy i którym chce się pracowac, a nie zawracamy sobie w ogóle głowy plastikowym,i miernotami, które mają dla nas pięć minut czasu, a ich pojawienie się w programie jest efektem negocjacji menagerów wytwórni płytowych z producentem, a nie twórcza koniecznością. Jest kilku wykonawców do których kiedyś wrócę (może) ale dzisiaj wolałbym budować przyszłość FD na zespole który jest, bo po pierwsze jest bardzo dobry, a po drugie chce im się pracować i rozwijać. A jeżeli jeszcze dzisiaj nie są gwiazdami, to za chwilę będą. To chyba tyle.

Jeżeli zaczniemy rrobić cos cylicznego to pierwszym gosciem będzie Paweł Kukiz. Potem chciałbym zaprosić Muńka Staszczyka, a kiedy myślę o dużym evencie to chciałbym , żeby dołaczył do nas mój serdeczny przyjaciel, którego ostatnio trochę zaniedbałem (a boleję nad tym , bo wiele się od niego nauczyłem) czyli Adaś Nowak razem ze swoją formacją Raz, Dwa, Trzy. I na tym lista gwiazd, które chciałbym zobaczyc w Filharmonii Dowcipu na razie się kończy.